Fakebook
Toen ik aanbevolen werd door een goede vriend, zag je er nog onschuldig uit
met je blauw-wit kleedje.
Je gaf me aandacht telkens ik je ontmoette en vroeg me steeds opnieuw, hoe het
met me ging en wat ik aan het doen was.
Niet enkel gevoelens maar ook meerdere foto’s en filmpjes deelden we met
elkaar.
Naargelang de tijd verstreek, kwamen er steeds meer gemeenschappelijke
vrienden in onze vriendenlijst.
Toen we een jaar samen waren, bleek dat je net als een jaloerse partner, alles
bij hield en controleerde. Zo werd de argwaan bij sommige uit onze kennissenkring aangewakkerd.
Terwijl je steeds meer en meer de glunder in mij naar boven haalde, verminderde het echte contact.
Toen je me meermaals berichten van vreemden stuurde, en ik meerdere meldingen kreeg, dat je een virus deelde in onze vriendenlijst, bleef ik in je onschuld
geloven.
Toen je een wereldster werd, kreeg je steeds meer eigenschappen van anderen.
Je gaf me steeds minder aandacht en raadde me zelf aan een groepje aan te
maken met anderen.
De kloof in onze relatie werd steeds groter terwijl jouw vriendenlijst groeide.
Naargelang de jaren verstreken bleek je niet zo onschuldig en smeedde je zelf
plannen met gedragsdragers.
Jammer genoeg begin zelfs ik je te wantrouwen en deel ik niet zomaar alles
klakkeloos met jou.
Ik betrap je steeds meer en meer op leugens terwijl je alles blijft ontkennen.
Uit berichten blijkt dat onze relatie louter platonisch was voor jou en ik niet
meer dan een verdienmodel was.
Nu zit ik gevangen in je web van mogelijkheden, terwijl het steeds moeilijker
wordt om jou te vermijden.
Na meer dan een decennia scheiden onze wegen, en ben ik vastbesloten een
ander te zoeken.
Je geloofwaardigheid is met de jaren afgenomen en nu pas is me duidelijk hoe
manipulatief je steeds was.
Terwijl ik mijn vriendenkring tracht te overtuigen je te verlaten, blijkt dit niet
zo gemakkelijk te zijn.
De foto’s en filmpjes die ik met je deelde, kunnen moeilijk uit de geschiedenis
verwijderd worden.
En de ‘f’ in je profielfoto is net een kruis dat ik moet dragen, omdat ik zomaar
mijn privacy te grabbelen gaf.
Fakebook je werd een theaterstuk dat ik weg zap.
Een dak waar ik niet meer over loop.
Een opslagplaats van valse verwachtingen en gedachten.